Ik had er weer een, zo’n donkere wolk die ik wel aan zag komen en die ik toch niet kon tegenhouden. Ze hangen samen met mijn hormoonschommelingen en ik weet dus dat ze tijdelijk zijn. Ik dacht ze nu wel goed te doorzien en erop in te spelen. Maar soms lijken ze toch weer onheilspellender te worden.
Mijn ratio helpt me wel, maar ik voelde het niet.
Als ik er dan middenin zit, is mijn grootste houvast, mijn ratio die me vertelt dat deze wolk weer voorbij trekt. Maar oei, wat is mijn wereld donker als ik er middenin zit! Een week lijkt dan een eeuwigheid.
Ik bleef mezelf zeggen, kijk om je heen, er is niets aan de hand. Alles is goed. Iedereen heeft het goed met je voor. Zet een andere bril op en alles om je heen is aanwezig voor een volmaakte dag. Dat kon ik met mijn ratio wel bedenken, maar die bril kon ik niet vinden. Ik deed “prayers”, ging wandelen in de natuur, poogde te mediteren… Het bleef maar donker.
Ik was heel hard bezig weg te drukken wat ik niet wilde voelen.
Ik was niet te genieten voor mijn gezin. Irritaties, gemopper en boosheid. Ik was heel hard bezig iets weg te drukken wat ik niet wilde voelen.
Mijn ware emoties toonde zich af en toe als ik alleen was. Angst en verdriet staken de kop op en ik wist waarover dat ging. Daarvoor hielpen de prayers en wandelingen me wel. Toch voelde ik me nog zwaarmoedig. De prayers die ik dagelijks doe om me te verbinden met de volmaakte liefde en wijsheid die in ons allemaal zit, voelde ik niet of het hield in ieder geval geen stand.
Pas toen ik een onhandige poging deed die gevoelens uit te leggen aan mijn partner, waarbij ik ook nog in woede uitbarstte, kwamen de achterliggende onderdrukte emoties eruit. In kon ze niet meer wegdrukken. Ze waren hevig, maar duurde niet lang. En het werd lichter om mij heen.
Toen ik de volgende morgen wakker werd, wist ik, het is opgeklaard. Er was geen vuiltje meer aan de lucht.
Ik keek met verbazing terug. Hoe kan mijn wereld soms ineens zo donker worden, dat ik het lichtknopje niet meer vind?
Het komt gelukkig niet zo vaak meer voor in deze hevigheid. Wat had ik kunnen doen om sneller uit deze donkere wolk te komen? Normaal gesproken ga ik in zo’n geval twee dingen doen:
1. verbonden ademhaling en
2. twee a drie uur hardlopen door de natuur.
Dat doet me altijd heel goed. Ik deed het alleen niet deze keer. Ik zag er tegenop, de ademhaling. Ik wilde niet voelen. Ik bleef het wegstoppen.
Die gevoelens hebben te maken met het hardlopen. Dat kan niet meer door een lelijke val van de fiets. Met nog een of twee operaties, niet zonder risico’s en lang revalideren kan het mogelijk wel weer in de toekomst. Dat maakt me angstig en verdrietig. Dat is wat ik wegdrukte. Deze emoties, bleven verborgen achter irritaties en boosheid naar anderen. Hoe meer ze naar de oppervlakte kwamen, hoe kwader ik werd.
Ik heb weer eens ervaren dat je emoties niet zonder gevolgen kunt blijven onderdrukken.
Kijk je emoties aan. Ze duren maar kort, je kunt ze wel aan en ze bevrijden je van de last die je al dan niet bewust bij je draagt. Denk aan sombere gevoelens, weinig energie, fysieke pijn die de artsen niet kunnen verklaren, irritaties, hyperventileren, syndroom van Raynaud, slecht slapen, gejaagdheid, paniek en meer.
Doorvoel je emoties voor meer bewustwording van de volmaaktheid die je al bent. Je wereld wordt er mooier van.
Volop Adem sessies zijn erop gericht alle spanning uit je lichaam te bevrijden door middel van ademtechnieken. Ook als je je niet bewust bent van spanning of onderdrukte gevoelens, zal je een bevrijd gevoel ervaren. Een reden voor deze ademcoaching of een ademworkshop kan ook een fysieke klacht zijn. Je zult de samenhang van lichaam en geest ervaren.
Op zondag 14 mei geef ik een workshop in een kleine groep. Ik bied ook individuele coaching. Lees de ervaringen van anderen op https://volopadem.nl/recensies/
Meer informatie vind je op https://volopadem.nl
Volop Adem 