Waarom is het toch zo lastig echt te voelen?
Gisteren kwam ik mezelf behoorlijk tegen. Ik was heel emotioneel in een situatie die ik veroorzaakt had, veroordeelde mijzelf en voelde me ‘compleet waardeloos’ om het hier maar even netjes te verwoorden. Om wat er gebeurd was en om de buitenmaatse emotie die erop volgde.
Ik begreep dat ik iets aan te kijken had. Gewoon maar afleiding zoeken tot het zakt, was niet de uitweg, want ik ken dit gevoel maar al te goed en het komt terug.
Ik ben met heel veel tegenzin naar mijn praktijkkamer gegaan en gaan voelen wat er nu werkelijk speelde. Ik heb een kleine opstelling gedaan, ben op de plek gaan staan van dat deel wat ik echt vreselijk veroordeel in mijzelf en waar ik woedend op was.
En het onvoorstelbare gebeurde. Ik kon die “vreselijke eigenschap” echt vergeven. Begrijpen. Ik ging de waardevolle functie er zelfs van zien. Ik zal beter gaan luisteren, leren mijn intuïtie beter te volgen.
Waarom is het toch steeds zo lastig te voelen? Want als ik het doe, met ademwerk, een opstelling of door alleen met mijn innerlijk kind in gesprek te gaan, verdwijnen de negatieve emoties en ontvouwt zich een alles vergevende liefde voor mezelf met alles erop en eraan.
Soms komt het inzicht vanzelf wat er werkelijk speelt, als ik bijvoorbeeld onaardig doe of loop te klagen. Oeps, daar werd iets getriggerd uit het verleden. Maar ik moet het vooral via mijn lichaam voelen, om patronen te kunnen doorbreken. Ook als ik geen idee heb wat er aan de hand is, is dat vaak de ingang.
Ik heb zo het idee dat er meer gaat spelen komende tijd. Even door het slijk van het ego, want ik ben een opleiding familieopstellingen aan het doen. Past mooi bij het andere lichaamsgerichte werk.
Nieuwsgierig hoe ik jou kan helpen de liefde, het mededogen en de schoonheid die je bent te voelen? Lees meer op http://www.VolopAdem.nl
Liefs, Marloes
Volop Adem 